W górach szukam samotności

– Czuje się pan bardziej turystą, miłośnikiem gór czy fotografikiem?

– Trzeba mieć specyficzny charakter. Dla mnie góry są przenośnią życia. Tak w życiu, jak i w górach, w momencie podejmowania decyzji człowiek jest sam. Nikt za niego nie zdecyduje, czy ma iść w prawo, czy w lewo. Nagrodzone fotografie są najlepszą metaforą. Jeśli ktoś szuka głębszego sensu w życiu, z łatwością znajduje go w górach. Tam też zawsze przychodzi moment, gdy człowiek chce te fragmenty krajobrazu zabrać ze sobą do domu. I to naturalne, że w końcu sięga się po aparat.

– Pańskie krajobrazy są samotne, puste, bo wtedy góry są najpiękniejsze. Czy rezygnacja z koloru to też sposób na wyrażenie tej samotności?

– Kolor w górach troszeczkę przeszkadza. One są piękne w swoich fakturach, kształtach, walorach. Jeśli to współgra z mocnymi chmurami czy mgłą, daje wrażenie graficzne. Myślę, że kolor zbyt przykuwałby uwagę, odwracając ją jednocześnie od istoty problemu.

– Jak pan się przygotowuje do zdjęcia? Żyjemy w czasach fotografii cyfrowej, gdy na wycieczce robi się po kilkaset zdjęć. I wszystkie podobnie byle jakie. Jaka jest pańska metoda?

– Nigdy nie wychodzę w góry, kiedy jest piękna pogoda. Przeważnie, gdy wszyscy idą w drugą stronę, na piwo, to ja z plecakiem i pełnym ekwipunkiem idę w górę. Czasem ktoś, kto mnie mija, puka się w głowę. Ale dzięki temu mogę znaleźć w górach coś niepowtarzalnego. Poza tym chwile samotności, które wtedy przeżywam, pozwalają przemyśleć swoje życie i swoje bieżące problemy. I zdjęcie, które można będzie zrobić, dochodząc gdzieś do przełęczy, która była w planie od wczesnego rana. W tego typu fotografii ważne jest zwracanie uwagi na prognozy pogody. Nie dlatego, by wiedzieć, czy zmoknę, czy nie, ale czy jest sens wychodzić powyżej dwóch tysięcy metrów. Bo wiadomo, że jeśli w górach będzie lało, to powinienem być tam jakieś dwie-trzy godziny później, kiedy wszystko dookoła zacznie parować.

– Jaka jest rola sprzętu w fotografii? Czy w góry trzeba zabierać ten najdroższy, z górnej półki?

– Sprzęt nie jest istotą, ale na pewno ważnym elementem fotografii. Bo kiepsko rysujący obiektyw nie odda przestrzeni. Sercem moich działań jest nie tylko moje własne serce, ale i obiektyw. Sam aparat już nie jest tak ważny. Wystarczy średniej klasy lustrzanka, ale trzeba znać jej funkcje. A przede wszystkim być w odpowiednim miejscu i odpowiednim czasie.

– Na ile sprzęt cyfrowy zmienił pańskie podejście do fotografii?

– Wcześniej rzadko zabierałem aparat analogowy, bo pogoda jest zmienna i na jedynej kliszy często zdarzały się zdjęcia prześwietlone, niedoświetlone i w końcu na filmie brakowało miejsca na te właściwe. Od momentu, gdy mam cyfrówkę, tego typu problemy odchodzą w cień i mogę zająć się kreacją i zabieraniem tych wspomnień ze sobą do domu.

– …I tam poświęcić się cyfrowej obróbce?

– Nie, właściwie ograniczam ją do selekcji zdjęć i dodania czarnej ramki, która jest charakterystycznym elementem w moich fotografiach. Za to zmodyfikowałem ustawienia samego aparatu, m.in. korekcji czułości matrycy na poszczególne kolory. Dzięki temu zdjęcia wychodzą, jak wychodzą, ale gdybym z tymi ustawieniami zrobił w dole komuś zdjęcie – to właściwie nie nadawałoby się do niczego z powodu przesycenia barwą niebieską

– Co laureat powie o sobie?

– Mieszkam w Kielcach, ale od zawsze ciągnie mnie na południe, w stronę wyższych gór. W Tatry przyjeżdżam od dziecka, a moją miłość do nich zawdzięczam mamie, która pierwszy raz zabrała mnie na wycieczkę górską. I od tego wszystko się zaczęło. A zawodowo i z wykształcenia jestem grafikiem-projektantem.




174 autorów z 19 państw i 1500 fotografii nadeszło na tegoroczny – XXIX Międzynarodowy Konkurs Fotograficzny „Krajobraz Górski” im. Jana Sunderlanda. Jury wytypowało do wystawy pokonkursowej 186 prac 65 fotografików.

Oto lista laureatów konkursu:

1. nagroda i złoty medal FIAP – Paweł Opaliński, Polska – cykl „Searching God in the fog”
2. nagroda i srebrny medal FIAP – Gabriel Lipták, Słowacja – cykl „Black Light”
3. nagroda i brązowy medal FIAP – Agnieszka Szuwarzyńska, Polska – cykl „Tatry”
złoty medal Fotoklubu RP – Luis Alberto Franke, Argentyna – „Glaciares en la Niebla”
srebrny medal Fotoklubu RP – Tomasz Grzyb, Polska – „Droga na szczyt”, „Potęga gór”
brązowy medal Fotoklubu RP – Bogusław Pawłowski, Polska – „Uśpienie”

Wyróżnienia FIAP:

Jan Zych, Polska – „Canyon Lands”
Malwina Kaczmarczyk-Szyba, Polska – „Zgubiło się” I, II, III
Piotr Grochala, Polska – „Rondane Norwegia”
Hunter Kennedy, Szkocja – „Before Dawn”
Achim Koepf, Niemcy – „Arctic-Art”
Mariusz Połowczuk, Polska – „Wyspa żeglująca w otchłani”

Nagroda Tatrzańskiego Parku Narodowego – Krzysztof Siwirski, Polska – „Giewont”

Nagrody Sponsorów

Nagroda And Computers – Maciej Duczyński, Polska – „Szkocja”
Nagroda Pension Vasco – Grzegorz Koźlicki, Polska – „Magiczne Oko”
Nagroda specjalna Fotoklubu RP za walory poznawcze – Fatma Eldeniz, Turcja – „Űrgűp”