Karyna pudełko po chusteczkach trzyma jak relikwie (WIDEO)
Reklama
Dotąd przechowuje filmy nagrane 24 lutego 2022. Jeszcze robi sobie fryzurę, nagrywa się na Tiktoku, śmieje się. A dziś myśli sobie: jak można było nie wiedzieć, co się dzieje?
Zwykle nie śpi do późnej nocy. Było już po 3 nad ranem. Ćwiczyła piosenkę, gdy usłyszała w oddali mocny wybuch. Nie jakiś huk rury w fabryce. To zabrzmiało całkiem inaczej, złowrogo. - Od razu wrzuciłam relację na Instagrama z pytaniem - tak żartobliwie: co to wybuchło w Charkowie? Może ktoś nie śpi i mi powie? Ze śmiechem. A tu z całego kraju - Mikołajewa, Kijowa - piszą: Karyna, wojna! Ty co, jaja sobie robisz, że takie relacje wrzucasz? - wspomina po roku od tamtych wydarzeń.
Saksofon i nożyczki
Z babcią, która przyjechała do niej w odwiedziny z Ługańska, czekają do szóstej, aż sklep otworzą. A tam ludzi mnóstwo - wykupują wszystko, co może się przydać, by zaspokoić głód. To i one nabrały co się dało, także mnóstwo chińskich zupek, bo jak mówi: choć syf, to wystarczy jedna, by najeść się na cały dzień.
Cały czas było słychać bombardowania. Karyna liczyła na to, że ruscy pobombardują i skończą. Przecież jest XXI wiek, nie do wiary jest takie barbarzyństwo. Gdy wybuchy były bliżej, siedziały z babcią na klatce, gdzie nie ma okien. - Jak zaczęły latać samoloty, doszłam do wniosku, że moja psychika tego nie wytrzyma. Oszaleję. Te samoloty były najgorsze. Ten świst, niskie przeloty, wypadające szyby w oknach. Zapytałam babci, czy jedzie z nami. Powiedziała, że nie ma mowy - co jej pisane, to musi się stać.
Babcia została więc w Charkowie. Przyzwyczaiła się nawet nie reaguje na bomby, choć bombardowali dużo mocniej niż w rodzinnym Ługańsku w 2014. Tydzień temu spadła rakieta na sąsiednią szkołę dla niepełnosprawnych, w której po ewakuacji dzieci ukraińscy żołnierze zrobili swoją bazę.
Karyna zabrała ze sobą to, co najpotrzebniejsze - saksofon, bo to jej źródło zarobków, nożyczki i dwa koty ściśnięte w jednej klatce jak kury. Nie mogli wziąć za wiele rzeczy. Znajomy podwiózł ją razem z mamą i siostrą na dworzec. Tam trzeba było odczekać w ogromnej kolejce do wejścia. W pociągu tłok, wszyscy ściśnięci niczym śledzie w beczce. A podróż trwała 15 godzin.
- Jechaliśmy bardzo powoli. W pewnym momencie konduktorka powiedziała, by zasłonić okna, bo idzie bombardowanie. Jechaliśmy powolutku, bardzo cicho. Udało się. Nie zauważyli nas - wspomina.
We Lwowie zastali rozstawione namioty, było strasznie zimno. Uchodźcy stali przy koksiakach, by choć przez chwilę się zagrzać. Próbowały znaleźć jakieś mieszkanie do wynajęcia, ale nie udało się. Tu już nie było, tam cena przeszło dwukrotnie wyższa. Nie znalazły nic. Jakiś wolontariusz podpowiedział im: "Dziewczyny jedźcie do Polski! Doszły do wniosku, że muszą spróbować. Do pociągu jeszcze trudniej było się dopchać. Policjanci próbowali utrzymać porządek. Udało się wejść, dojechały do Przemyśla.
Kto przygarnie z kotami?
- Jak wjechaliśmy do Polski, to nawet powietrze było inne. I ta cisza, spokój, uśmiechnięci ludzie. Wolontariusze, i nie tylko. Ktoś przyniósł kurtkę, ktoś pieluchy. Dla każdego Ukraińca, który przeżył bombardowanie, Polska to drugi dom. Każdy tu jakby się na nowo narodził. Ja nie mam niczego oprócz uśmiechu dla ludzi. Ktoś dał mi wilgotne chusteczki. One były tak drogie, że trzymałam je jak skarb, a ostatnią zużyłam dopiero 7 marca. I to pudełko mam dotąd - opowiada ze łzami w oczach.
Potem pojechały do Krakowa. Chciała do stolicy, ale mama powiedziała, że to duże miasto będzie pełne uciekinierów, którzy myślą jak ona.
Na dworcu zastali mnóstwo ludzi. Wolontariuszy, ale i dziennikarzy. Odczekały pięć godzin w kolejce do przydziału kto gdzie ma zamieszkać. Ale nikt nie chciał zabrać kobiet ze zwierzętami. Przypadkiem mama Karyny usłyszała, że gdzieś nie robią problemów. Pobiegły w tamto miejsce. I okazało się, że pensjonat Prezydent z Rabki przyjmuje wszystkich, bez względu na to, kto jakie ma zwierzę. Po chwili jechały autobusem z kotami i wielkim labradorem na pokładzie. Ogromne wrażenie zrobił na nich mijany Wawel widziany z okien. Wydawał się taki piękny po tym, co widziały po swojej stronie granicy.
Gdy przyjechały do Rabki, była noc. A dla nich szok, bo wnętrza, jakie im udostępniono, były rzeczywiście prezydenckie. Osobny pokój, wszystko czyste, w oknach zasłonki, własny prysznic.
- Zrozumieliśmy, że zaczynamy życie na nowo. Myślałam, że będziemy gdzieś na materacach w sali gimnastycznej, a tu aż tak! Z wojny przyjechałyśmy do prawdziwego pałacu - podkreśla.
Powoli poznawały Rabkę, zwiedzając ją z telefonem w ręku, by na mapach znaleźć gdzie sklep, gdzie park. Pierwszą rzeczą, za którą Karyna zaczęła się rozglądać, były jednak... miejscowe knajpy. Jako muzyk wiedziała, że tam może znajdzie się miejsce, gdzie będzie mogła "przygrywać do kotleta". Na pierwszy ogień poszła Zdrojowa.
Udało się znaleźć pracę dla siostry, która jest baristką. A Karyna miała czekać na odpowiedź. Gdy zbliżały się jej urodziny, zapytała, czy może zrobić gratisowy koncert. Jeśli chodzi o sprzęt - potrzebuje tylko miksera i głośników, bo instrument i mikrofon ma swój.
Godzinę przed koncertem okazało się, że głośniki owszem są, ale miksera w zestawie nie ma. A to niezbędne. Koleżanka z Rabki zadzwoniła do Kuby Wilka, miejscowego muzyka. Okazało się, że wyjątkowo jest w domu. Za pół godziny był z mikserem. Uratował koncert. - Ten pierwszy występ, nie tylko na moje urodziny, ale dla Polski, mojego nowego kraju, odbył się tylko dzięki Kubie. Wszystko udało się zrobić w ostatnim momencie. Lokal był pełen ludzi, dostałam nawet kwiaty. To były najlepsze urodziny na świecie - przekonuje Karyna. - Teraz Kuba mówi, że zarezerwował mi na koncert salę w hotelu Bania.
A ty co tak sobie imprezujesz?
Dla artystki, jak wszędzie, także i w Rabce trudno o stałą pracę. Gra więc od czasu do czasu, bo nie jest jeszcze wystarczająco popularna. Drugi swój koncert zagrała na domówce - to kameralna impreza organizowana w jednym z rabczańskich mieszkań. Impreza udała się doskonale, choć Karyna, bardziej niż wrażenia z odbioru jej muzyki, pamięta nieprzyjemną scenę. - A ty co tak sobie grasz i imprezujesz, gdy macie wojnę u siebie? - zagadnęła ją po koncercie jakaś natarczywa kobieta.
- Byłam w szoku - wspomina artystka. - Przecież mam taki zawód, nie potrafię robić nic innego. A potem było jeszcze gorzej, gdy zaczęła mnie przekonywać, że to sami Ukraińcy bombardują swoje miasta, a Putin to bohater. Aż mi krew z twarzy odpłynęła. Zrozumiałam, że nie wszyscy Polacy są tak uśmiechnięci i dobrzy jak ci, co mi dali chusteczki na granicy...
Karyna z czasem zaczęła zauważać, że coraz więcej hejtu pojawia się w komentarzach na jej profilach. - Ludzie, którzy są zadowoleni z życia, postawią lajka. Ci, którym źle się dzieje, wylewają na innych swoje frustracje. A przecież my nie jesteśmy tu dlatego, że chcieliśmy... - zauważa z goryczą w głosie.
Jak przyznaje, poza tym przypadkiem i internetem, nie spotyka się z niechęcią. Wręcz przeciwnie - czasem ktoś nieznajomy ją pozdrowi, wołając z daleka: o, pani saksofonistka!
Dziękuję, Polsko
Z Kubą "Bobasem" Wilkiem zaczęli częściej współpracować. Zrobili projekt integracyjny dla dzieci, ucząc piosenek w języku polskim i ukraińskim. Po co? Bo dzieci szybko łapią nowy język, ale z czasem mogą zapomnieć, skąd są. To normalne, że one chłoną wszystko jak gąbka.
Karyna z Kubą tworzą autorską muzykę także dla starszych fanów. Nagrali utwór "Dziękuję, Polsko".
- Nie umiem upiec ciasta czy namalować obrazu, ale potrafię śpiewać, grać na saksofonie, pisać wiersze - mówi piosenkarka. I chciałam tym sposobem podziękować za pomoc. Od dawna to w sobie nosiłam. Chciałam na rocznicę pobytu w kraju napisać takie podziękowania. Poszłam z tym do Kuby i on dołożył też to, co sam czuje.
Piosenkę można było usłyszeć w Radio Kraków, ale i w Zetce, zdobyła popularność w internecie. Teraz pracują wspólnie nad kolejnymi piosenkami.
A jak Karyna Antonenko widzi swoją przyszłość?
- To taki skomplikowany temat. Ja tak tęsknię za domem. A po wojnie? Widzę, że będzie tak, że będę jeździć to tu, to tam. Ale mój dom jest w Ukrainie - podkreśla.
Lubicie słuchać opowieści? To kliknijcie poniżej posłuchajcie całej naszej rozmowy z Karyną na Spotify!
NIERUCHOMOŚCI | sprzedaż DWUPOZIOMOWE MIESZKANIE NA CYRHLI, 40 m, 650.000 - 607 506 428.
NIERUCHOMOŚCI | sprzedaż Sprzedam dobrze prosperujący Tartak (województwo opolskie) przy autostradzie A4, działka 1,8 ha. Tel. 600 832 298 E-mail:tartakwygoda@gmail.com.
SPRZEDAŻ | budowlane DESKI Z OFLISEM na szałasy. 790 759 407.
SPRZEDAŻ | budowlane DOM Z PŁAZÓW 10x8m - do przeniesienia. 790 759 407.
SPRZEDAŻ | zwierzęta KLACZ źrebna, 13.000 zł. Dwuletni OGIEREK ŚLĄSKI, 11.000 zł. 790 759 407.
SPRZEDAŻ | różne DREWNO OPAŁOWE 160zł/ m3. 790 759 407.
MOTORYZACJA | sprzedaż Spółka SEWIK ogłasza przetarg na sprzedaż dwóch samochodów marki LAND ROVER DEFENDER. Szczegóły na stronie spółki:www.sewik.com.pl
PRACA | dam Poszukujemy REZYDENTÓW do obsługi nowoczesnych apartamentów w Białce Tatrzańskiej i Zakopanem. Oferujemy stabilne zatrudnienie i atrakcyjne wynagrodzenie. Zainteresowanych prosimy o przesłanie CV na adres rezerwacje@gorskagrupa.pl. +48535391391 Tel.: 48535391391
USŁUGI | budowlane MALARZ WYKOŃCZENIOWY przyjmie zlecenia. 517 838 288.
PRACA | dam ZATRUDNIMY W KARCZMIE oraz W BARZE MLECZNYM: KUCHARZA, POMOC KUCHENNĄ, OBSŁUGĘ BARU MLECZNEGO. Zakopane, bez zakwaterowania - 600 035 080, 600 035 355.
ZDROWIE I URODA Mgr MARTA USTUPSKA-PODSIADŁO - psychoterapeuta w trakcie szkolenia, oferuję terapię indywidualną osób dorosłych. Zakopane lub online. Tel. 600998307
SPRZEDAŻ | różne OPAŁ BUK SUCHY. 609 927 174.
MOTORYZACJA | kupno KUPIĘ KAŻDĄ TOYOTĘ. OSOBOWE, TERENOWE. CAŁE LUB USZKODZONE. 531 666 333.
NIERUCHOMOŚCI | sprzedaż SPRZEDAM DZIAŁKĘ BUDOWLANĄ W OKOLICY NOWEGO TARGU O POWIERZCHNI 1071m2. Tel. 698 935 352.
Stosując pliki cookie (tzw. ciasteczka), portal Tygodnika Podhalańskiego 24tp.pl zapamiętuje parametry logowania użytkownika oraz prowadzi statystyki oglądalności strony. Korzystając z portalu akceptują Państwo otrzymywanie plików cookie z serwisu 24tp.pl. Ustawienie to mogą Państwo zmienić w dowolnym momencie blokując pliki cookie w ustawieniach prywatności swojej przeglądarki internetowej.
Od 25 maja br. w Polsce obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (RODO). Także na naszym portalu używamy technologii, np. plików cookies, do zbierania i przetwarzania danych osobowych, podobnie jak nasi zaufani partnerzy.
Zgodnie z RODO dane osobowe to wszystkie informacje o zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osobie fizycznej. Są nimi nie tylko imię i nazwisko, czy adres, ale także choćby adres e-mail, czy adres IP, zapisywane w plikach cookies.
Administratorem danych osobowych, pozyskiwanych przez portal 24tp.pl i tygodnikpodhalanski.pl jest Zakopiańskie Towarzystwo Gospodarcze sp. o.o.
Pragniemy Was zapewnić, że wszelkie pozyskiwane dane, przez nas lub przez naszych zaufanych partnerów przetwarzamy tylko w zakresie, na jaki zezwala RODO, a więc:
- gdy jest to niezbędne do zawarcia lub wykonania umowy;
- gdy wynika to z prawnie uzasadnionych interesów realizowanych przez administratora lub przez stronę trzecią, np. w celu zapewnienia bezpieczeństwa usługi;
- gdy posiadamy dobrowolną zgodę użytkownika.
Odbywać się to będzie zawsze na podstawach prawnych, dopuszczalnych przez RODO.